Historia Szkoły w Łomnie

Historia szkoły sięga lat przed II wojną światową. W 1924 powstała 2-klasowa publiczna szkoła powszechna w Łomnie.  We wsi nie było odpowiedniego budynku, dlatego też nauka odbywała się w dwóch pomieszczeniach wynajętych od gospodarzy. Pierwszym kierownikiem szkoły został Teofil Dybuk, który wraz z Krystyną Wojczakowską rozpoczął pracę dydaktyczno – wychowawczą ze 134 uczniami.

W 1927 roku  powstała 3-klasowa publiczna szkoła powszechna realizująca program szkoły 7-klasowej, a już w 1932 roku pięciu pierwszych absolwentów opuściło „mury” szkoły. W późniejszych latach bardzo trudna sytuacja lokalowa spowodowała podjęcie starań o budowę budynku szkolnego. Przygotowania przerwał wybuch II wojny światowej.

1 września 1939 dzieci przyszły do szkoły. 15 września Niemcy wywieźli do obozu pracy kierownika szkoły, który powrócił 1 listopada. 18 listopada  Niemcy zamknęli szkołę z powodu rzekomo panującej epidemii tyfusu. Podręczniki do j. polskiego, geografii, historii nakazano odwieść do gminy.

Po wrześniu 1939 r. Łomna została poważnie zniszczona w wyniku nalotu niemieckich samolotów. Był to odwet za interwencje żołnierzy wojska polskiego stacjonującego w puszczy Kampinoskiej.

8 stycznia 1940 r. wznowiono naukę w tzw. Okupacyjnym systemie, jednak 1 marca zamknięto szkołę – wieś włączono do rzeszy niemieckiej. Nauczycieli przesłano do generalnej guberni. Dzieci uczyły się w domach. 1 kwietnia 1945 – szkoła wznowiła działalność.  W1947 z inicjatywy kierownika i komitetu rodzicielskiego szkołę przeniesiono do drewnianego baraku Ochotniczej straży pożarnej. W 1948  kierownikiem mianowano Irenę Żelazną. Szkoła w Łomnie stała się miejscem życia kulturalnego wsi. Popołudniami czytano powieści i poezje. Amatorski teatr występował w sąsiednich wsiach.

W połowie lat pięćdziesiątych sytuacja lokalowa szkoły była na tyle zła, że wymagała natychmiastowego remontu. Wydział oświaty w Nowym Dworze Mazowieckim przeznaczył fundusze na remont.  W 1955  r. Zygmunt Sadowski zmobilizował mieszkańców wsi i nie informując władz zwierzchnich rozpoczął budowę nowej szkoły. Wszystkie prace wykonali w czynie społecznym mieszkańcy okolicznych wsi.

Kierownik szkoły o zaistniałej sytuacji powiadomił władze oświatowe dopiero wtedy, gdy zamknięto surowy stan budynku. Wydział z aprobatą odniósł się do poczynań kierownika i przy pomocy środków prezydium gminy sfinansował roboty wykończeniowe oraz wyposażenie. 1 września 1957 nastąpiło uroczyste oddanie nowej szkoły uczniom.

W 1964 kierownikiem szkoły został Józef Jankowski. W szkole uczyło się 222 uczniów. Warunki były ciężkie – tylko 5 izb lekcyjnych, brak urządzeń higieniczno – sanitarnych, sali gimnastycznej. Uczniowie uczą się na dwie zmiany.

W latach 70-tych kierownikami szkoły byli kolejno:

1974 – Krzysztof Urbański, 1975 – Kazimiera Pietaszko, 1977 – Hanna Zagórska.

Od 1997 roku dyrektorem szkoły jest pan Edward Irek.